Wat kan het toch lastig zijn om te praten over wat er in je omgaat. Om te vertellen wat je voelt of om überhaupt te weten wat je voelt. Het kan zo confronterend zijn, of verwarrend, of beangstigend. Er gaat veel in je om. Hoe krijg je dat helder en begrijpelijk verwoord? Hoe krijg je er grip op? Soms schieten woorden te kort. Soms zegt een beeld meer, dan duizend woorden.

​

Voor creatieve of kunstzinnige therapie hoef je geen kunstenaar te zijn. Iedereen is van nature creatief.

Ik hoor mensen regelmatig zeggen dat ze het helemaal niet kunnen; schilderen, tekenen, boetseren of op een andere manier creatief bezig zijn. Het wordt toch lelijk. Het draait bij creatieve therapie helemaal niet om of iets mooi wordt. Dat oordeel doet er niet toe. Het gaat erom dat je iets maakt. En als datgene wat je maakt je inzicht kan geven over jouw gevoelens, gedachten, gedrag of relaties, dan is dat heel mooi meegenomen.

Vaak ontdek je bijvoorbeeld, in de manier waarop je werkt aan een kunstwerk, dat je zo ook te werk gaat in het dagelijks leven: op school, in sociale situaties, op je werk of in je relatie. Je komt  bijvoorbeeld je oordelen tegen, je ongeduld of je onzekerheid. Dat kan behoorlijk confronterend zijn. Maar het maakt wel veel duidelijk, waardoor je dingen kunt gaan veranderen in je dagelijkse leven.

​

Het kan veilig voelen om iets tussen jezelf en je gevoel te plaatsen. Direct in contact komen met nare herinneringen, gevoelens of gedachten kan heel overweldigend zijn. Als je er een kunstzinnige middel - bijvoorbeeld verf - tussenplaatst, kan dit je de moed geven om die nare herinneringen, gevoelens of gedachten onder ogen te komen en een plekje te geven.